Zespół cieśni nadgarstka

Choć zespół cieśni nadgarstka może współistnieć z wieloma innymi chorobami (jak choroby reumatyczne, gruźlica, niedoczynność tarczycy), często my sami na niego „pracujemy”, wykonując czynności wymagające powtarzania jednakowych ruchów palców i nadgarstka, takie jak:

 

– drobne prace ręczne,

– pisanie na klawiaturze,

– operowanie myszką,

– jazda na rowerze,

– gra na instrumentach.

W związku z tym schorzenie występuje częściej wśród: pracowników biurowych, muzyków, rzeźników.

 

OBJAWY

Osoby z zespołem cieśni przeważnie mają problem z wykonywaniem chorą ręką precyzyjnych ruchów i odczuwają jej mocne osłabienie. Bywa, że trzymane przedmioty wypadają im z rąk i nie mogą zacisnąć pięści. Praca na komputerze staje się niemożliwa, a wykonywanie prac domowych bardzo utrudnione i niezgrabne.

Objawy nasilają się nocą, w pozycji uniesienia ręki do góry. Nieprzyjemne mrowienie i drętwienie wybudza ze snu, chory strzepuje dłoń, co przynosi ulgę.

Zaostrzenie objawów wywołują wszelkie czynności wymagające wykonywania powtarzających się ruchów zginania nadgarstka lub unoszenia ręki –  trzymanie telefonu, prowadzenie samochodu.

 

CZĘSTOTLIWOŚĆ

Początkowo objawy mogą się pojawiać jedynie okresowo, z czasem coraz częściej, a u niektórych osób ostatecznie występują stale.

Część chorych odczuwa chwilową poprawę przy strzepywaniu lub potrząsaniu nadgarstkiem oraz przy polewaniu rąk ciepłą wodą.

 

POSTĘPOWANIE

Po zaobserwowaniu u siebie nasilających się objawów cieśni nadgarstka trzeba skonsultować się z lekarzem.

Zdarza się, że objawy mają charakter przemijający, ponieważ są jedynie skutkiem wzmożonego obciążenia ręki powtarzalnymi ruchami – nie wymagają one wówczas diagnostyki ani leczenia.

 

ROZPOZNANIE ZESPOŁU CIEŚNI NADGARSTKA

Lekarz dokonuje rozpoznania na podstawie wywiadu z pacjentem – ustala okoliczności, charakter dolegliwości, czas ich trwania i nasilenie w czasie.

Należy poinformować lekarza o chorobach przewlekłych, przyjmowanych lekach i ewentualnych urazach.

Badanie ma na celu wykrycie ewentualnego zaniku mięśni w obrębie dłoni – wykonuje się testy z opukiwaniem nerwu i zginaniem nadgarstka.

Przeważnie objawy, ich przebieg oraz wynik badania przedmiotowego są charakterystyczne, co pozwala ustalić rozpoznanie. Pomocne okazuje się wykonanie badań dodatkowych – przewodzenia nerwowego, elektomiografii, czasem USG lub obrazowania techniką rezonansu magnetycznego.

 

LECZENIE

O metodzie leczenia decyduje czas trwania i stopień zaawansowania choroby. Przy objawach łagodnych i umiarkowanych zaleca się leczenie zachowawcze polegające na stosowaniu ortez na nadgarstek, wstrzyknięć glikokortykosteroidów, fizjoterapii, ultradźwiękach leczniczych i ćwiczeniach jogi.

Poprawa następuje już w ciągu 2–6 tygodni, a po około 3 miesiącach osiąga się najlepsze wyniki.

Przy braku poprawy przeprowadzana jest operacja usuwająca przyczynę zmian, czyli ucisk wywierany na nerw pośrodkowy. Leczenie to przynosi długotrwałe i dobre wyniki w 70–90% przypadków.

Mimo że możliwe jest całkowite wyleczenie zespołu cieśni nadgarstka, u niektórych pacjentów, może on nawracać, zwłaszcza gdy ma związek z innymi chorobami przewlekłymi.

 

 

 

Zostaw Komentarz

0 komentarzy

Wyślij komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany.

Ostatnie wpisy

Jesień nie zawsze tylko złota

Jesień nie zawsze tylko złota

Okres między wrześniem a grudniem nie należy do lekkich momentów dla naszej psychiki. Jesień potrafi przez długi czas być ciepła i złota, ale też jesienna szaruga bardzo szybko odbiera nam witalność i naturalną radość istnienia. O tej porze roku łatwo ulegamy nastrojowi przygnębienia, bierności, a nasze życie sprowadza się do fizjologicznej egzystencji, z dnia na dzień.

Ból karku od smartfona

Ból karku od smartfona

Smartfonizacja to dziś ogólnospołeczny trend, który jednak ma więcej cech epidemii na skalę światową niż samej tylko mody. Rzeczywiście telefony komórkowe stały się największym nałogiem XXI wieku, a socjologowie nazywają to uzależnienie fonoholizmem.