Choć nie ma wątpliwości, że w każdym człowieku znajduje się coś fajnego, można mieć zastrzeżenia, co do poprawności stosowania tego określenia.

Znajduje się ono w słowniku języku polskiego z oznaczeniem pot., czyli potoczne, zarezerwowane dla wypowiedzi codziennych i nieoficjalnych.

Fajny i fajnie zaliczają się do tzw. słów-wytrychów, ponieważ skutecznie zastępują wiele dużo precyzyjniejszych określeń, a mimo to służą komunikacji i przekazują pozytywną ocenę.

Czy jednak nie są pułapką dla naszej sprawności językowej?

Dobry, ładny, ciekawy, interesujący, porządny, gustowny, piękny, śmieszny, wystrzałowy – to tylko kilka przykładów określeń, które znikają z mowy, gdy nadużywamy fajnego 😉

Zubożony i monotonny język wystawia świadectwo mówiącemu i bywa irytujący dla słuchacza.

I – zamiast fajni – stajemy się dla otoczenia nudni😉

Pamiętajcie o tym, dobierając repertuar słów, nawet w mowie potocznej. A może zwłaszcza w niej! Przecież to ona jest naszym chlebem powszednim 😊

Na koniec ciekawostka:

Przymiotnik fajny, choć brzmi swojsko, wcale nie jest osiągnięciem polszczyzny.To zapożyczenie z języka niemieckiego (fein – w dobrym gatunku, wyborny, przedni), które zdobyło ogromną popularność na przełomie lat 20. i 30. XX wieku.

Fajnie czy niefajnie, że z nami zostało?