Dzień Pracoholików

Czym jest pracoholizm?

Pracoholizm to jedno ze współczesnych uzależnień. Według szacunków dotyczy 5% całej populacji. Jest stanem psychicznym oznaczającym bardzo silną wewnętrzną potrzebę (wręcz przymus) podejmowania działań związanych z pracą zawodową, koniecznością myślenia o pracy z równoczesnym dyskomfortem i spadkiem nastroju w sytuacjach, gdy trudno zajmować się czynnościami z nią związanymi.

Uzależnienie zaburza równowagę między podstawowymi elementami życia codziennego.

Pracoholizm oznacza też sytuację, gdy związek jednostki z jej pracą konkuruje z innymi ważnymi związkami. Praca dostarcza wówczas większej satysfakcji niż życie rodzinne oraz pozostałe relacje międzyludzkie, pasje i zamiłowania.

 

Jak się obawia?

Uzależnienie od pracy objawia się uczynieniem z niej naczelnej wartości i byciem przez nią całkowicie pochłoniętym. Odpoczynek, regeneracja i sen zostają zaburzone, a relacje międzyludzkie i własne zainteresowania pozazawodowe – odsunięte na całkowity margines.

Wyróżnia się kilka typów pracoholizmu:

– bezustanna praca,

– naprzemienne występowanie przymusu pracy i jej unikanie,

– ciągła potrzeba zmiany aktywności,

– nadmierna koncentracja na detalach pracy,

– stałe pomaganie w pracy innym.

 

Czym grozi pracoholizm?

Osoby uzależnione od pracy:

– żyją w stanie permanentnego stresu (wyścig szczurów, pogoń za sukcesem),

– są uzależnione od pieniędzy i często żyją ponad stan (biorą kredyt za kredytem),

– mają zaburzoną hierarchię wartości – kariera ponad rodziną, przyjaciółmi i czasem wolnym,

– są skłonne rozładowywać napięcia przez używki (energetyki, dopalacze, narkotyki) i przypadkowy seks,

– są w grupie ryzyka chorób serca,

– paradoksalnie są mniej efektywne w pracy.

 

Komu grozi pracoholizm?

Skłonność do pracoholizmu ma swoje źródło w strukturze potrzeb psychicznych oraz w określonych cechach osobowości (zachowania kompulsywne i perfekcjonizm).

Według niektórych specjalistów przymus pracy będzie typowy dla osobowości neurotycznej, czyli przejawiającej rozbieżność między tym, kim jestem a kim chciałbym być (ja „realne” vs ja „idealne”).

Ryzyko utraty kontroli nad zaangażowaniem w pracę dotyczy też osób o niezaspokojonych potrzebach (w małżeństwie, życiu rodzinnym). Wówczas praca zawodowa daje możliwość ich zaspokojenia, sprawdzenia się i wykazania.

Nie wyklucza się też istnienia mechanizmów biologicznych odpowiedzialnych za podatność na wszelkie uzależnienia.

Jeszcze inne koncepcje wiążą uzależnienie od pracy tylko z określonymi zawodami i pewną pozycją społeczną („białe kołnierzyki”) albo z samotnością.

Podobnie jak w przypadku innych uzależnień, na rozwój pracoholizmu mogą wpływać również czynniki biologiczne (poziom serotoniny i dopaminy w mózgu) oraz kondycja układu pozytywnego wzmocnienia i układ nagrody.

Zostaw Komentarz

0 komentarzy

Wyślij komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany.

Ostatnie wpisy

Jesień nie zawsze tylko złota

Jesień nie zawsze tylko złota

Okres między wrześniem a grudniem nie należy do lekkich momentów dla naszej psychiki. Jesień potrafi przez długi czas być ciepła i złota, ale też jesienna szaruga bardzo szybko odbiera nam witalność i naturalną radość istnienia. O tej porze roku łatwo ulegamy nastrojowi przygnębienia, bierności, a nasze życie sprowadza się do fizjologicznej egzystencji, z dnia na dzień.

Ból karku od smartfona

Ból karku od smartfona

Smartfonizacja to dziś ogólnospołeczny trend, który jednak ma więcej cech epidemii na skalę światową niż samej tylko mody. Rzeczywiście telefony komórkowe stały się największym nałogiem XXI wieku, a socjologowie nazywają to uzależnienie fonoholizmem.