Międzynarodowy Dzień Głuchych i Języka Migowego

Co roku w ostatnią niedzielę września obchodzony jest Międzynarodowy Dzień Głuchych i Języka Migowego.

Święto zostało uchwalone w 1958 roku przez Światową Federację Głuchych i ma na celu zwrócenie uwagi na problemy, prawa, obawy i osiągnięcia osób niesłyszących, których na świecie jest około 70 milionów. Blisko 80% z nich mieszka w krajach rozwijających się, dlatego nie może liczyć na odpowiednie warunki do rozwoju.Tymczasem właściwa edukacja i wsparcie głuchych stanowią kluczowy element warunkujący ich przyszłość. Dzięki ciężkiej pracy i niesamowitym zdolnościom adaptacyjnym ludzkiego ciała wiele osób głuchych bardzo dobrze funkcjonuje we współczesnym świecie.

A my sami – jak postrzegamy i traktujemy osoby niesłyszące, które spotykamy na co dzień? Czy potrafimy wczuć się w położenie ludzi, którzy mają problemy komunikacyjne? A może odsuwamy się z lękiem albo zawstydzeniem?

Jedno jest pewne: aby móc wyciągnąć pomocną dłoń w kierunku głuchych, najpierw powinniśmy starać się ich zrozumieć i usłyszeć.

Dowiedz się więcej!

– Język migowy to naturalny język osób głuchych na całym świecie.Jest bardzo plastyczny i może wyrazić wszystko to, co języki dźwiękowe; język migowy nie jest od nich uboższy ani gorszy.

– Małe dzieci w głuchych rodzinach uczą się języka migowego od swoich rodziców i rodzeństwa, tak samo, jak słyszący w swoich rodzinach uczą się mowy ze słuchu.

– Nie wszystkie osoby głuche znają swój język ojczysty.

– Wśród głuchych są osoby, które nie znają żadnego języka.

– Specyficzne potrzeby mają słyszące dzieci głuchych rodziców – potrzebują innego wsparcia w ich pokonywaniu.

– Jeszcze 40 lat temu w polskich szkołach nie można było używać języka migowego w nauczaniu dzieci głuchych, w niektórych placówkach nawet dziś niechętnie toleruje się ten język. Głusi słusznie czują się wówczas dyskryminowani, czyli pozbawiani swoich praw.

– Niektóre kraje przyznały głuchym prawa mniejszości językowej i kulturowej. W Polsce dopiero w ostatnich latach wydano ustawę uznającą prawo do języka migowego w urzędach; prawo polskie pozwala też używać języka migowego w szkołach i innych miejscach publicznych.

– Niesłyszący wyczuwają rytm i muzykę, dlatego wiele z nich bardzo dobrze tańczy a nawet gra na instrumentach.

– Słabosłyszenie i inne wady słuchu przybierają różny stopień – od bardzo lekkich do ciężkich, z resztkami słuchu lub nawet bez jakiegokolwiek słuchowego kontaktu ze światem. Dlatego mowa osób z dysfunkcjami słuchu jest najczęściej niewyraźna dla słyszących. Stopień zrozumiałości poprawia się czasem przy bliższym poznaniu takiej osoby i wolniejszej mowie; aparaty słuchowe znacznie poprawiają kontakt z osobami słyszącymi, nawet jeśli jest to tylko częściowe wsparcie słyszenia dźwięków.

Warto zapoznać się z raportem opracowanym przez Komisję Ekspertów ds. Osób Głuchych przy Rzeczniku Praw Obywatelskich. Raport wydany w 2020 roku zawiera listę najważniejszych wyzwań dotyczących sytuacji osób głuchych w Polsce oraz rekomendacje działań koniecznych do pełnej realizacji praw osób głuchych.

https://bip.brpo.gov.pl/sites/default/files/Osoby_Gluche_w_Polsce_2020_Wyzwania_i_Rekomendacje.pdf

Zostaw Komentarz

0 komentarzy

Wyślij komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Ostatnie wpisy

Pregoreksja – co to takiego?

Pregoreksja – co to takiego?

Pregoreksja to wielkie zagrożenie zarówno dla kobiety w ciąży, jak i dla nienarodzonego dziecka. Niebezpieczeństwo wynika głównie z ogromnych niedoborów składników odżywczych, mineralnych i witamin powstających wskutek niedożywienia, głodzenia się lub stosowania środków przeczyszczających.

Osteoporoza – fakty i mity

Osteoporoza – fakty i mity

Osteoporozę nazywa się cichą epidemią, bo jej przebieg jest podstępny, bardzo często bezobjawowy. Łamiące się w tej chorobie kości u osób starszych wywołują wiele powikłań – przewlekły ból, zanik mięśni, unieruchomienie, odleżyny, zatorowość płucną i zwiększoną zapadalność na zakażenia.

Międzynarodowy Dzień Urody

Międzynarodowy Dzień Urody

Postrzeganie urody i kobiecego ciała ma ścisły związek z poczuciem estetyki czasów, w jakich się żyje, oraz z kulturą, która nas wychowała. Zarówno ascetyczne średniowieczne, pozbawione erotyzmu kobiety, jak i krągłe rubensowskie kształty, to jedynie ikony danej kultury. Warto więc nie dać się zwariować i przymrużyć oko 😉